تعریف:
با پیشرفت فناوری اطلاعات نیاز به انجام کارهای محاسباتی در همه جا و همه زمان به وجود آمده است. همچنین نیاز به این هست که افراد بتوانند کارهای محاسباتی سنگین خود را بدون داشتن سختافزارها و نرمافزارهای گران، از طریق خدماتی انجام دهند. رایانش ابری آخرین پاسخ فناوری به این نیازها بوده است. از آنجا که اکنون این فناوری دوران طفولیت خود را میگذراند، هنوز تعریف استاندارد علمی که مورد قبول عام باشد برای آن ارائه نشده است اما بیشتر صاحبنظران بر روی قسمتهایی از تعریف این پدیده هم رأی هستند. مؤسسه ملی فناوری و استانداردها (NISTT) رایانش ابری را اینگونه تعریف میکند:
«رایانش ابری مدلی است برای فراهم کردن دسترسی آسان بر اساس تقاضای کاربر از طریق شبکه به مجموعهای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (مثل: شبکهها، سرورها، فضای ذخیرهسازی، برنامههای کاربردی و سرویسها) که این دسترسی بتواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم فراهمکننده سرویس به سرعت فراهم شده یا آزاد (رها) گردد. این مدل رایانش ابری از ۵ مشخصه (ویژگی) اصلی، ۳ مدل خدماتی و ۴ مدل گسترش استقرار یا deployment تشکیل شده است. »
عموماً مصرفکنندههای رایانش ابری مالک زیر ساخت فیزیکی ابر نیستند، بلکه برای اجتناب از هزینه سرمایهای آن را از عرضهکنندگان شخص ثالث اجاره میکنند. آنها منابع را در قالب سرویس مصرف میکنند و تنها بهای منابعی که به کار میبرند را میپردازند. بسیاری از سرویسهای رایانش ابری ارائه شده، با بکارگیری مدل رایانش همگانی امکان مصرف این سرویسها را به گونهای مشابه با صنایع همگانی (مانند برق) فراهم میسازند. این در حالی است که سایر گونههای عرضهکنندگان بر مبنای اشتراک، سرویسهای خود را عرضه میکنند. به اشتراک گذاردن قدرت رایانشی «مصرف شدنی و ناملموس» میان چند مستأجر میتواند باعث بهبود نرخ بهروری شود؛ زیرا با این شیوه دیگر کارسازها (سرور) بدون دلیل بیکار نمیمانند (که سبب میشود هزینهها به میزان قابل توجهی کاهش یابند، در عین حال که سرعت تولید و توسعه برنامههای کاربردی افزایش مییابد). یک اثر جانبی این شیوه این است که رایانهها به میزان بیشتری مورد استفاده قرار میگیرند؛ زیرا مشتریان رایانش ابری نیازی به محاسبه و تعیین حداکثری برای بار حداکثر (Peak Load) خود ندارند.کاربران رایانش ابری میتوانند از هزینه سرمایهای لازم برای خرید سختافزار و نرمافزار و خدمات دوری کنند، زیرا آنها تنها برای آنچه که استفاده میکنند به عرضهکنندگان پرداخت میکنند و هزینه اولیهای برای خرید تجهیزات به آنها تحمیل نمیشود. سایر مزایای اقتصادی این شیوه اشتراک زمانی در ارائه منابع رایانشی عبارتند از: موانع ورود به بازار کمتر، هزینه و زیر ساخت اشتراکی، سربار مدیریتی کمتر و دسترسی سریع به طیف وسیعی از برنامههای کاربردی.

مزایای رایانش ابری
چابکی
کاربر میتواند در زمان نیاز میزان منابع مورد استفاده را کاهش یا افزایش دهد.
مستقل از مکان کاربر
میتواند در مکانی که قرار دارد فارق از محدودیت های جغرافیای از خدمات مبتنی بر این سرویس بهرمند گردد.
هزینه
ادعا میشود که این فناوری هزینهها را به میزان زیادی کاهش میدهد و هزینه سرمایهای را به هزینه عملیاتی تبدیل میکند؛ این به ظاهر موانع ورود به بازار را کاهش میدهد، زیرا رایانش ابر، مشتریان را از مخارج سختافزار، نرمافزار و خدمات و همچنین از درگیری با نصب و نگهداری نرمافزارهای کاربردی به شکل محلی میرهاند. همچنین هزینهٔ توسعهٔ نرمافزاری را کاهش داده و فرایند را مقیاس پذیرتر مینماید.
نابستگی به دستگاه و مکان
کاربران میتوانند در هر مکانی و با هر دستگاهی (مثل PC یا تلفن همراه) به وسیلهٔ یک مرورگر وب از راه اینترنت به سامانهها دسترسی داشته باشند.
چند مستأجری
این ویژگی امکان به اشتراک گذاری منابع و هزینهها بین گروهی از کاربران را به وجود میآورد و بدین وسیله موارد زیر را امکانپذیر میسازد:
-
متمرکزسازیزیر ساختها در مکانهایی با هزینه کمتر ) مثل مکانهایی با هزینه برق یا قیمت زمین کمتر)
- افزایش بکارگیری و کاراییبرای سامانههایی که در اغلب مواقع بیش از ۱۰ تا ۲۰ درصد بکارگیری نمیشوند
قابلیتاطمینان
در صورتی که از سایتهای چندگانه استفاده شود قابلیتاطمینان افزایش مییابد.
سنجشپذیری
کاربران میتوانند در زمان تقاضا و به صورت دینامیک منابع را تدارک ببینند و نیازی به تدارک پیشین برای زمانهای حداکثر بار مصرف منابع نیست. منابع در رایانش ابری باید قابل اندازهگیری باشند و لازم است که میزان مصرف منابع برای هر کاربر و هر منبع بر اساس واحدهای ساعتی، روزانه، هفتگی، ماهانه اندازه گرفت.
امنیت
به دلیل تمرکز دادهها و منابع امنیتی بیشتر و پیچیدهتر امنیت افزایش مییابد، اما نگرانیها به دلیل از دست دادن کنترل روی دادههای حساس همچنان پابرجاست. امنیت در رایانش ابری اغلب بیشتر یا برابر با سیستمهای سنتی میباشد، زیرا ارائه دهندگان رایانش ابری به منابع اختصاصی امنیتی دسترسی دارند که بیشتر مشتریان از عهده خرید این منابع بر نمیآیند.
نگهداری
به دلیل عدم نیاز به نصب برنامههای کاربردی برای هر کاربر نگهداری آسانتر و با هزینه کمتر انجام میشود. شرکتهایی که سکوهای خودشان را پیادهسازی و اجرا میکنند، باید زیرساختهای سختافزاری و نرمافزاری خودشان را خریداری و نگهداری نمایند و کارمندانی را برای مراقبت از سیستم استخدام کنند، همهٔ اینها میتواند پر هزینه و زمان بر باشد. درحالیکه رایانش ابر نیاز به انجام این کارها را از میان میبرد. هر دستگاه ساده که توانایی اتصال و برقراری ارتباط با سرور را داشته باشد، برای استفاده از خدمات رایانش ابر کافی است و میتواند نتایج را با دیگران به تشریک مساعی بگذارد.
آینده رایانش ابری
رایانش ابری در نمودار دوره محبوبت گروه گارتنر در رأس دوره محبوبت قرار دارد، در این مقطع رایانش ابری در مرکز توجهات است اما هنوز کاملاً پتانسیلهای خود را بالفعل نکرده است. رایانش ابری بطور چشمگیری موانع ورود به تجارت نرمافزاری را کاهش میدهد و برای شرکتها روشهای جدیدِ کسب سود را مینمایاند. ارائهدهندگان خدمات ابر از طریق تسهیم، بهبود دادن و سرمایهگذاری بیشتر در نرمافزار و سختافزار به سود دست میابند. یکبار نصب نرمافزار میتواند نیازهای کاربران متعددی را پوشش دهد.
نیرو محرکههای اصلیای که پشت سر رایانش ابر قرار دارند عبارتند از فراگیری شبکه بیسیم و پهنباند، کاهش هزینههای ذخیرهسازی، و بهبود تصاعدی در نرمافزارهای پردازشگر اینترنتی. مشتریان خدمات ابر قادر خواهند بود تا ظرفیت بیشتری را در هنگام اوج تقاضا به سیستم خود تزریق کنند، هزینهها را کاهش داده، خدمات نوینی را تجربه کنند، و ظرفیتهای بلا استفاده را حذف کنند. بدین ترتیب، وب از منابع محاسباتی قدرتمند با قیمتهایی قابل پرداخت، میزبانی میکند و سازمانها بسته به شرایط اقتصادی وضعیت موجود خود- یعنی اینکه خرید نرمافزار و زیرساختها ارزانتر است یا خرید سرویس بر حسب نیاز- از امکانات رایانشی درون سازمانی یا خدمات ابر خارجی استفاده میکنند. در قرن ۲۱ شاهد افزایش تمایل استفاده از وسایل قابل حمل سبک برای دسترسی به خدمات اینترنت بجای کامپیوترهای شخصی هستیم. از آنجایی که چنین وسایلی، امکانات پردازشی قوی ندارند (بعبارتی علاقهای به داشتنِ چنین امکاناتی ندارند)، پس چه کسی قدرت پردازشی را تأمین خواهد کرد؟ پاسخ به این سؤال در رایانش ابر نهفته است.
این تصوّر که در ۲۰۱۹، همه پردازشهای خود را از طریق لپتاپها با هزینهای کمتر از ۱۰۰ دلار انجام خواهیم داد، در حالیکه هیچ مشکلی در زمینه خدمات و سطوح امنیتی نخواهیم داشت، مسلماً فراتر از واقعیت است اما مطمئناً در آینده از ابرها بشکل بسیار گستردهای استفاده خواهیم کرد. پتانسیل رشد این تکنولوژی بسیار بالا برآورد شده است. رایانش ابری در طی دَه سال آتی به اشکال زیر بر زندگی ما تأثیر خواهد گذاشت:
- برنامههای درون ابر جایگزین برنامههایی خواهند شد که هماکنون به صورت محلی در دستگاه هایتان نصب شدهاند. مانند برنامه آفیس.
- اطلاعات ارزانتر و دسترسی و یافتنش آسان تر میگردد، زیرا ابر توسعهٔ برنامه و اتصال به شبکههای آنلاین را ارزان میکند. مانند دائرةالمعارفهای آنلاین و سرویسهای ذخیرهسازی اطلاعات آنلاین.
- ابر سرویسهای اجتماعی نوین را با اتصال کاربران از طریقشبکههای اجتماعی که خود ترکیبی از چند سرویس مختلف ابرند، میسر میسازد. مانند شبکه اجتماعی فیسبوک، توییتر، گوگل پلاس و ...
- ساخت برنامههای جدید آسان تر خواهد شد و مبتنی بر بخشهای ماژولار استاندارد خواهد بود. مانند سرویس PaaS گوگل (GAE)
- نقش سیستمهای عامل اختصاصی در پردازشها و رایانشهای روزمره تقلیل مییابد. با ظهور سیستم عاملهایی مانند کروم برای شرکت گوگل و آزور برای شرکت مایکروسافت.
- و قادر خواهید بود در تمام اوقات از هرجایی به ابر متصل شوید.
رایانش ابری سرویسهای زیر را می تواند ارایه کند

DRP

Web Hosting

Hosting
